Category: Άρθρα

Οι κύστεις των ωοθηκών είναι από τα πιο συνήθη ευρήματα στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να αποτελούν πηγή άγχους και πανικού. Ας δούμε όμως πώς έχουν τα πράγματα…

Οι κύστεις των ωοθηκών είναι σχηματισμοί γεμάτοι υγρό που αναπτύσσονται στην ωοθήκη. Οι περισσότερες γυναίκες θα εμφανίσουν μία κύστη ωοθήκης κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι καλοήθεις και τείνουν να εξαφανίζονται από μόνες τους, δίχως να χρήζουν κάποιας θεραπείας.

Οι πιο συχνοί τύποι κύστεων είναι:

• Λειτουργικές κύστεις: Οι λειτουργικές κύστεις είναι οι πλέον συχνές κύστεις που συναντάμε στις ωοθήκες. Σχηματίζονται όταν για κάποιο λόγο, συνήθως ορμονικό, η διαδικασία της ωορρηξίας και της ωρίμανσης του ωοθυλακίου δεν εξελίσσεται φυσιολογικά. Έχουν συγκεκριμένα υπερηχογραφικά χαρακτηριστικά και τις περισσότερες φορές υποχωρούν μόνες τους σε διάστημα 6-8 εβδομάδων.
• Δερμοειδείς κύστεις (καλοήθη ώριμα κυστικά τερατώματα): Είναι κυστικά μορφώματα τα οποία προέρχονται από τα εμβρυϊκά κύτταρα που παράγουν τα ωάρια. Εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες από 10 έως 40 ετών και μπορούν να περιέχουν στο εσωτερικό τους διάφορους ιστούς, όπως σμήγμα, τρίχες, δόντια κ.ά. Ορισμένες φορές μπορούν να είναι αμφοτερόπλευρες (20%). Πρέπει πάντα να αφαιρούνται για τον αποκλεισμό ύπαρξης κάποιας κακοήθειας και προς αποφυγή επιπλοκών.
• Κυσταδένωμα (ορώδες ή βλεννώδες): Είναι καλοήθεις όγκοι των ωοθηκών που προέρχονται από τα επιφανειακά κύτταρα της ωοθήκης. Παρουσιάζονται συχνότερα σε γυναίκες άνω των 30 ετών. Μπορούν να διαχωριστούν σε ορώδη ή βλεννώδη, ανάλογα με το περιεχόμενό τους και μπορεί να φθάσουν σε μέγεθος πολλών εκατοστών. Αν και σπάνιο, υπάρχει κίνδυνος εξαλλαγής σε κακοήθεια, γι’ αυτό και πρέπει να αφαιρούνται.
• Ενδομητριωσικές κύστεις (σοκολατοειδής κύστη ή ενδομητρίωμα): Δημιουργούνται όταν ενδομητρικός ιστός (ο ιστός δηλαδή που επενδύει το εσωτερικό της μήτρας) αναπτύσσεται στις ωοθήκες και δημιουργεί κυστικά μορφώματα. Τις συναντάμε σε γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση. Οι σοκολατοειδείς κύστεις δεν εξαφανίζονται από μόνες τους και η θεραπεία τους είναι συνήθως χειρουργική.
• Αδενοκαρκίνωμα: Οι κακοήθεις κύστεις των ωοθηκών είναι πολύ πιο σπάνιο εύρημα και τις συναντάμε κυρίως σε γυναίκες άνω των 60 ετών. Επίσης, οι γυναίκες αυτές συνήθως παρουσιάζουν έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου, όπως ένα οικογενειακό ιστορικό θετικό για κακοήθειες της ωοθήκης, του μαστού ή του εντέρου, πρώιμη περίοδο, όψιμη εμμηνόπαυση, ατοκία, παχυσαρκία και μακρόχρονη χρήση οιστρογόνων. Από την άλλη, η ηλικία κάτω των 40 ετών, οι εγκυμοσύνες, ο θηλασμός και η χρήση αντισυλληπτικών δισκίων φαίνεται να προστατεύουν από την παθολογία.

Οι κύστεις των ωοθηκών συνήθως δεν δίνουν συμπτώματα και είναι συχνά τυχαίο εύρημα στην γυναικολογική εξέταση. Τις περισσότερες φορές μία λειτουργική κύστη μπορεί να προκαλέσει διαταραχές της περιόδου. Επίσης, οι κύστεις μεγάλου μεγέθους μπορεί να προκαλέσουν κοιλιακό ή πυελικό άλγος ή μία αίσθηση βάρους και πίεσης. Οι γυναίκες με ενδομητριωσικές κύστεις αναφέρουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης, όπως δυσμηνόρροια, πόνο στην σεξουαλική επαφή και υπογονιμότητα. Πιο έντονα συμπτώματα παρουσιάζονται όταν μία κύστη σπάσει ή συστραφεί. Αυτές οι επιπλοκές προκαλούν οξύ κοιλιακό άλγος και αποτελούν ένδειξη για επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Η διάγνωση μίας κύστης στην ωοθήκη γίνεται λαμβάνοντας ένα καλό ιστορικό της γυναίκας, με τη γυναικολογική εξέταση και το διακολπικό υπερηχογράφημα. Το ιστορικό προσανατολίζει τον ιατρό, ενώ η γυναικολογική εξέταση δίνει περαιτέρω πληροφορίες ως προς τη θέση, το μέγεθος, την υφή και την κινητικότητα της κύστης. Στο υπερηχογράφημα οι κύστεις παρουσιάζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ανάλογα με τον τύπο. Συχνά η μελέτη της αιμάτωσης της κύστης με το Doppler υπερηχογράφημα συμπληρώνει τη διάγνωση. Επίσης χρήσιμες ως προς την αξιολόγηση μίας κύστης της ωοθήκης είναι η μέτρηση του δείκτη CA-125 στο αίμα και άλλες απεικονιστικές μέθοδοι, όπως η Μαγνητική Τομογραφία.

Η θεραπεία μίας κύστης της ωοθήκης εξαρτάται από τον τύπο της κύστης και την ηλικία της γυναίκας. Πριν την εμμηνόπαυση οι συχνότερες κύστεις είναι λειτουργικές και όπως αναφέραμε τείνουν να εξαφανίζονται από μόνες τους μέσα σε ένα-δύο μήνες χωρίς θεραπεία. Για το λόγο αυτό, μικρές κύστεις με ομαλά υπερηχογραφικά χαρακτηριστικά χρήζουν μόνο παρακολούθησης, σε συνδυασμό με τη μέτρηση του CA-125. Σε περίπτωση που μία κύστη παραμείνει ή μεγαλώσει, έχει πολύπλοκη δομή στο υπερηχογράφημα ή ο δείκτης Ca-125 είναι θετικός, ή ακόμα εάν προκαλεί συμπτώματα, τότε χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και πιθανώς αφαίρεση της κύστεως.

Στις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες οι ωοθήκες ατροφούν και είναι πιο σπάνιο να συναντήσουμε κάποιο είδος κύστης, ακόμα περισσότερο μία λειτουργική κύστη, από τη στιγμή που η διαδικασία της ωορρηξίας έχει διακοπεί. Και σε αυτήν την περίπτωση όμως, εάν ο δείκτης CA-125 είναι αρνητικός και η κύστη δεν έχει μεγάλες διαστάσεις και ανώμαλα χαρακτηριστικά, μπορεί απλώς να παρακολουθείται, αν και τις περισσότερες φορές προτιμάται η αφαίρεση της κύστεως λόγω της αυξημένης συχνότητας κακοήθειας σε αυτές τις ηλικίες και του άγχους που προκαλεί ένα τέτοιο εύρημα στη γυναίκα.

Τα αντισυλληπτικά δισκία είχαν στο παρελθόν ευρεία χρήση ως θεραπεία των λειτουργικών κύστεων. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι δεν προσφέρουν κανένα θεραπευτικό πλεονέκτημα, ενώ φαίνεται να προστατεύουν από την επανεμφάνιση νέων κύστεων. Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, φαίνεται να έχουν προστατευτική δράση ως προς την εμφάνιση καρκίνου της ωοθήκης.

Σε περίπτωση που χρειάζεται να αφαιρεθεί η κύστη, η πλέον διαδεδομένη προσέγγιση είναι η λαπαροσκοπική. Χάρη στην χαμηλή επεμβατικότητα (δεν διανοίγεται το κοιλιακό τοίχωμα), η γυναίκα μπορεί να φύγει από το νοσοκομείο την ίδια ημέρα της επέμβασης. Επίσης, επιτρέπει τη μεγαλύτερη δυνατή διατήρηση του υγιούς ωοθηκικού ιστού, καθώς και σχεδόν ανεπαίσθητα αισθητικά αποτελέσματα, βασικά πλεονεκτήματα κυρίως στις νεαρές γυναίκες. Η ανοιχτή προσέγγιση επιφυλάσσεται πλέον μόνο για περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει ένδειξη κακοήθειας.

Πολλά έχουμε ακούσει για τον HPV, αλλά πόσα ξέρουμε στην πραγματικότητα; Ακούμε διάφορα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από φίλες μας και συγγενείς, αλλά συχνά τα στοιχεία αυτά παρερμηνεύονται και δημιουργούν σύγχυση και παραπληροφόρηση.

Ο HPV είναι γνωστός και ως ο ιός των ανθρώπινων κονδυλωμάτων και είναι η πιο συχνή σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια (ΣΜΑ). Μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή και με την επαφή δέρμα με δέρμα και είναι ένας ιός, ή μάλλον μία οικογένεια ιών που αποτελείται από περισσότερα από 120 διαφορετικά στελέχη. Περίπου 40 από αυτά ευθύνονται για διάφορες παθολογίες στα γεννητικά όργανα.

Κάθε στέλεχος έχει χαρακτηριστικές ιδιότητες και συνέπειες στον οργανισμό. Ορισμένα στελέχη είναι υπεύθυνα για τα οξυτενή κονδυλώματα, άλλα για τις βλάβες του τραχήλου της μήτρας, και άλλα για πιο σπάνιους καρκίνους της γεννητικής περιοχής και του στοματοφάρυγγα. Τις περισσότερες φορές όμως ο ιός μένει “σιωπηλός”, και η γυναίκα (ή ο άνδρας) δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως σύμπτωμα.

Μάλιστα υπολογίζεται ότι το 75-80% του πληθυσμού θα προσβληθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του από κάποιου είδους HPV, με μεγαλύτερη συχνότητα στις νεαρές ηλικίες. Οι παράγοντες κινδύνου για τη μετάδοση του ιού είναι η πρώιμη αρχή των σεξουαλικών επαφών, η μη χρήση προφυλάξεων, οι πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι, οι πολυγαμικές σεξουαλικές συμπεριφορές.

Παρόλα αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αν έχουν προσβληθεί από τον HPV, γεγονός που βοηθάει στην εξάπλωση της λοίμωξης. Ο HPV εισχωρεί στον οργανισμό και εκεί μπορεί να μείνει ανενεργός και σε καταστολή για πολύ καιρό χάρη στο ανοσοποιητικό μας σύστημα ή να προκαλέσει αλλοιώσεις, όπως τα κονδυλώματα και αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας.

Εκεί που εμείς μπορούμε να επέμβουμε είναι να ακολουθήσουμε ένα σωστό πρόγραμμα πρόληψης. Καταρχάς, μπορούμε να προστατευτούμε από τη λοίμωξη, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες προφυλάξεις και ακολουθώντας υγιείς ερωτικές συμπεριφορές.

Από εκεί και πέρα οι γυναίκες πρέπει να είναι τακτικές στο ραντεβού με το γυναικολόγο τους για το ετήσιο Τεστ Παπανικολάου. Η απλή αυτή εξέταση έχει ως σκοπό να παρακολουθεί την κατάσταση των ιστών στους οποίους ο ιός μπορεί να προκαλέσει βλάβες και κυρίως τον τράχηλο της μήτρας.

Τέλος, τα τελευταία χρόνια είναι στη διάθεσή μας και ένα εμβόλιο κατά του HPV, το οποίο βοηθάει να προστατευθούμε από τα στελέχη “υψηλού κινδύνου” του ιού των κονδυλωμάτων, υπεύθυνα για την πλειονότητα των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Είναι αξιοσημείωτο πως το εμβόλιο αυτό είναι το πρώτο εμβόλιο που προστατεύει από ένα είδος καρκίνου, μιας και ο HPV είναι άμεσα συνδεδεμένος αιτιολογικά με τις κακοήθειες του τραχήλου της μήτρας και, παρ’ όλη την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει γύρω από αυτό, συνιστάται από όλους τους μεγαλύτερους οργανισμούς υγείας.

Ελλάδα, η ασφαλέστερη χώρα για να γεννήσει μια γυναίκα, έγραφε πριν έναν χρόνο η βρετανική εφημερίδα The Independent, με αφορμή την 101η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Σύμφωνα με επίσημη έρευνα στην Ελλάδα καταγράφονται τα μικρότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στη γέννα παγκοσμίως, με μόλις ένα περιστατικό ανά 31.800 τοκετούς. Η Βρετανία βρίσκεται στη 13η θέση, ενώ την τελευταία θέση κατέχει το Νότιο Σουδάν, αφού διαθέτει λιγότερες από 20 μαίες σε όλη την επικράτειά του.

Η Ελλάδα, όμως, φαίνεται ότι ενισχύει ακόμη περισσότερο την πρωτιά της στη σφαίρα της μητρότητας, καθώς πλέον θεωρείται και από τους ιδανικότερους προορισμούς για να συλλάβει μια γυναίκα, χάρις σε προγράμματα εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Περισσότερες από 1.000 γυναίκες υπολογίζεται ότι ταξιδεύουν μέχρι τη χώρα μας σε ετήσια βάση προκειμένου να υποβληθούν σε τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και να διαπιστώσουν στην πράξη αυτό που συζητιέται στα διάφορα διαδικτυακά forum γυναικών με προβλήματα υπογονιμότητας.

Στην Ελλάδα πράγματι καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας ανά προσπάθεια εξωσωματικής, με πιο «φιλική» νομοθεσία όσον αφορά τους ηλικιακούς και όχι μόνο περιορισμούς, αλλά και με σημαντικά χαμηλότερο κόστος συγκριτικά με χώρες, όπως η Αυστραλία ή οι ΗΠΑ, αλλά και με τις πιο κοντινές μας, Ισπανία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Μπράβο λοιπόν στην Ελλάδα μας, που ακόμη και σε δύσκολους καιρούς καταφέρνει να μας κάνει υπερήφανους…

Μία 36χρονη Σουηδέζα γέννησε τον περασμένο Σεπτέμβρη ένα υγιέστατο αγοράκι, αφού είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση μήτρας το 2013, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 3 Οκτωβρίου στη βρετανική ιατρική εφημερίδα The Lancet.

Η νέα μητέρα, της οποίας η ταυτότητα δεν έχει αποκαλυφθεί, είχε γεννηθεί χωρίς μήτρα, εξαιτίας μιας συγγενούς ανωμαλίας γνωστής ως «Σύνδρομο Rokitansky». Είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση μήτρας, που δέχτηκε από μια 61χρονη δότρια, η οποία είχε ήδη τεκνοποιήσει δύο φορές και είχε πλέον μπει στην εμμηνόπαυση.

Ένα χρόνο μετά τη μεταμόσχευση, η γυναίκα υποβλήθηκε σε εξωσωματική γονιμοποίηση και έμεινε έγκυος στην πρώτη της προσπάθεια. Με τις κατάλληλες θεραπείες και σωστή παρακολούθηση, κατάφερε να φτάσει στις 32 εβδομάδες κύησης και το Σεπτέμβρη του 2014, ύστερα από καισαρική τομή, έφερε στον κόσμο ένα υγιές αγοράκι βάρους 1.775g. Η μητέρα πήρε εξιτήριο την τρίτη μέρα, ενώ το παιδάκι της, λόγω προωρότητας, χρειάστηκε να παραμείνει δέκα μέρες στο νοσοκομείο, υπό παρακολούθηση. Τώρα είναι και οι δύο σε άριστη κατάσταση υγείας.

Η μεταμόσχευση μήτρας είναι μία σημαντική εξέλιξη της επιστήμης η οποία δίνει ελπίδα στις γυναίκες που δεν έχουν μήτρα ή των οποίων η μήτρα δεν είναι λειτουργική. Έχουν περιγραφεί παγκοσμίως 11 περιστατικά μέχρι σήμερα, αλλά δεν είχε ποτέ επιτευχθεί η γέννηση ενός υγιούς νεογνού.

«Αυτή η επιτυχία βασίζεται σε περισσότερα από δέκα χρόνια εντατικής έρευνας και χειρουργικής εκπαίδευσης και ανοίγει νέους ορίζοντες στη θεραπεία πολλών νεαρών γυναικών σε όλο τον κόσμο που πάσχουν από στειρότητα της μήτρας. Επίσης, απεδείχθη η δυνατότητα μεταμόσχευσης μήτρας από εν ζωή δότριες, ακόμη κι αν αυτές έχουν ήδη μπει στην κλιμακτήριο», εξηγεί σε δήλωσή του ο καθηγητής Dr Mats Brännström, Μαιευτήρας Γυναικολόγος στο πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Ο έρωτας και η σεξουαλικότητα στον άνθρωπο είναι πολύ περισσότερο από ένα ένστικτο διαιώνισης του είδους. Είναι επικοινωνία, αίσθημα και ένωση. Η αντισύλληψη δίνει το δικαίωμα στα σύγχρονα ζευγάρια να μπορούν να ζήσουν ολοκληρωμένα τη σεξουαλικότητά τους, χωρίς τον κίνδυνο μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.

Τα αντισυλληπτικά μέσα στη διάθεσή μας είναι άπειρα, τόσο, που μας απομένει μόνο να διαλέξουμε αυτό που μας ικανοποιεί και μας καλύπτει περισσότερο. Παρόλα αυτά, οι στατιστικές δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα έλλειψη πληροφόρησης ή, αν μη τι άλλο, σωστής πληροφόρησης. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έχουμε δυστυχώς τα υψηλότερα ποσοστά αμβλώσεων στην Ευρώπη, με 300.000 περιστατικά το χρόνο! Παράλληλα, η χρήση αντισυλληπτικών δισκίων βρίσκεται μόλις στο 4%, ενώ ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος αγγίζει το 25%.

Είναι δύσκολο να καθορίσουμε ποια είναι η «καλύτερη» μέθοδος αντισύλληψης για τον καθένα και η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου θα πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του ζευγαριού. Σε γενικές γραμμές, οι λεγόμενες «φυσικές μέθοδοι» έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας, ενώ στις πρώτες θέσεις, όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα, είναι οι ορμονικές μέθοδοι και τα ενδομήτρια σπιράλ.

Επίσης, κάνει εντύπωση η μεγάλη απόκλιση μεταξύ των θεωρητικών ποσοστών επιτυχίας και της ρεαλιστικής αποτελεσματικότητας της κάθε πρακτικής. Αυτό σημαίνει πως δεν αρκεί να διαλέξουμε μία μέθοδο αντισύλληψης, αλλά πρέπει να τη χρησιμοποιούμε και σωστά, π.χ. το προφυλακτικό να μπαίνει από την αρχή της συνουσίας, να είναι καλής ποιότητας, να προσέχουμε την ημερομηνία λήξης του κ.τ.λ.

Πέρα από την αποτελεσματικότητά της, κάθε αντισυλληπτική μέθοδος έχει τα υπέρ και τα κατά της. Το ανδρικό προφυλακτικό, για παράδειγμα, εκτός από αντισύλληψη, προσφέρει και προστασία από τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ), οπότε είναι καταλληλότερο για νεαρά άτομα και γενικά για άτομα που δεν βρίσκονται σε μία εδραιωμένη μονογαμική σχέση. Από την άλλη, ένα νεαρό ζευγάρι σε μία μόνιμη σχέση μπορεί να επωφεληθεί από τη χρήση του ενδομήτριου σπειράματος, το οποίο είναι σχετικά οικονομικό, παρέχει πολύ υψηλή προστασία και χρειάζεται ανανέωση μόνο κάθε 3 με 5 χρόνια. Εξίσου αποτελεσματικά είναι τα αντισυλληπτικά δισκία, τα οποία όμως απαιτούν τακτικότητα στην καθημερινή τους λήψη και αντενδείκνυνται σε ορισμένες ομάδες γυναικών.

Ο γυναικολόγος σας είναι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος, για να σας καθοδηγήσει στις επιλογές σας. Το σίγουρο είναι πως, όποια αντισυλληπτική μέθοδο και να προτιμήσουμε, θα είναι σαφώς καλύτερη από τη μη αντισύλληψη και τις συνέπειες μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, φαινόμενο που στην καθημερινότητά μας βλέπουμε περισσότερο απ’ όσο θα προτιμούσαμε. Επίσης, θα ήταν ευοίωνο να διαδοθεί μία έγκυρη παιδεία και μία εμπεριστατωμένη πληροφόρηση πάνω στα θέματα σωστής αντισύλληψης, ώστε να μπορεί το κάθε ζευγάρι να ζήσει άφοβα και ανέμελα τη σεξουαλικότητά του.

Η Λαπαροσκόπηση είναι μία σύγχρονη χειρουργική τεχνική, η οποία παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασική χειρουργική και κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος σε πολλούς χειρουργικούς τομείς. Στη γυναικολογία συγκεκριμένα έχει αποκτήσει πλέον κυρίαρχο ρόλο και έχει εδραιωθεί ως η ιδανική μέθοδος αντιμετώπισης των περισσότερων γυναικολογικών παθήσεων.

Είναι μία «Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική Μέθοδος» (Minimally Invasive Surgery) και ως εκ τούτου δεν προβλέπεται η διάνοιξη της κοιλιακής χώρας. Η πρόσβαση στο χειρουργικό πεδίο γίνεται δια μέσου τριών ή τεσσάρων οπών 0,5-1cm, μία στον ομφαλό και δύο ή τρεις περιφερειακά, από τις οποίες εισάγονται μία λεπτή κάμερα και ειδικά, πολύ λεπτά εργαλεία. Οι χειρουργοί βλέπουν το πεδίο σε ειδικές οθόνες και εκτελούν την επέμβαση χωρίς νυστέρι, με τη χρήση laser, ρεύματος, υπερήχων και ειδικών λαβίδων. Η λαπαροσκόπηση εκτελείται από χειρουργούς που έχουν υποβληθεί σε κατάλληλη εκπαίδευση και διαθέτουν τις απαραίτητες δεξιότητες γι’ αυτήν την επέμβαση.

Η λαπαροσκόπηση είναι η πλέον προτιμώμενη τεχνική στην πλειοψηφία των γυναικολογικών επεμβάσεων. Με την τεχνική

αυτή, μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και με ελάχιστη νοσηρότητα μία πληθώρα γυναικολογικών παθήσεων:

• Αφαίρεση κύστεως ωοθήκης
• Αφαίρεση ινομυωμάτων
• Εξωμήτριος κύηση
• Έλεγχος βατότητας των σαλπίγγων
• Αφαίρεση των ωοθηκών και/ή των σαλπίγγων
• Αφαίρεση μήτρας (υφολική υστερεκτομή)
• Αφαίρεση της μήτρας και του τραχήλου (ολική υστερεκτομή)
• Θεραπεία της ενδομητρίωσης, σε όλα τα στάδια
• Λύση συμφύσεων
• Απόφραξη των σαλπίγγων για τη θεραπεία της υπογονιμότητας
• Ανάρτηση μήτρας σε περιπτώσεις πρόπτωσης της μήτρας και των κολπικών τοιχωμάτων
• Στείρωση
• Εγχείρηση για καρκίνο της μήτρας και του τραχήλου σε αρχικά στάδια

Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκόπησης είναι ποικίλα. Σε πρώτο πλάνο, είναι η μειωμένη νοσηρότητα και η ταχύτατη ανάρρωση. Η γυναίκα μπορεί να γυρίσει σπίτι της την αμέσως επόμενη μέρα ή ακόμη και την ίδια μέρα της επέμβασης. Επίσης, εφόσον δεν διανοίγεται η κοιλιακή χώρα, μπορεί να σηκωθεί μόλις αρχίσει να φθίνει η επήρεια της αναισθησίας, ενώ είναι άμεση η επαναφορά της λειτουργίας του εντέρου. Το χειρουργείο είναι σχεδόν αναίμακτο, έτσι δεν υφίσταται πτώση του αιματοκρίτη και δεν χρειάζονται θεραπείες αποκατάστασης. Δεν υπάρχουν τομές, παρά μόνο μικρές οπές, ως εκ τούτου η ασθενής δεν

πονάει και δεν διατρέχει τον κίνδυνο επιπλοκών, όπως η μετεγχειρητική κήλη, η μόλυνση της τομής, τα χηλοειδή κ.τ.λ. Τέλος, αλλά όχι μικρότερης σημασίας, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο, χωρίς σημάδια από εκτεταμένες τομές. Οι μικρές οπές στο δέρμα συρράβονται με τεχνική πλαστικής και είναι ανεπαίσθητες.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι σε κάθε γυναίκα που πρόκειται να υποβληθεί σε γυναικολογικό χειρουργείο θα πρέπει να της προτείνεται η εναλλακτική της λαπαροσκόπησης σαν πρώτη επιλογή. Υπάρχουν, ωστόσο, περιστατικά που για τεχνικούς λόγους αντιμετωπίζονται αρτιότερα με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική τεχνική, αλλά το ποσοστό τους είναι περιορισμένο. Ο γυναικολόγος σας είναι σε θέση να κρίνει και να επιλέξει την πλέον κατάλληλη μέθοδο για εσάς.

Εάν έχετε χειρουργηθεί ή σκοπεύετε να υποβληθείτε σε γυναικολογική επέμβαση, μη διστάσετε να ρωτήσετε για περαιτέρω πληροφορίες.

Αίσθηση προκάλεσε παγκοσμίως η απόφαση της ηθοποιού και σκηνοθέτριας Angelina Jolie – Pitt να αφαιρέσει προληπτικά τις ωοθήκες της. Η διάσημη ηθοποιός έδωσε μία συγκινητική ομολογία στους “New York Times”, εξηγώντας τι την ώθησε, δύο χρόνια μετά τη διπλή μαστεκτομή, να υποβληθεί σε αφαίρεση

των σαλπίγγων και των ωοθηκών της. «Έχασα τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τη θεία μου από καρκίνο. Δεν θέλω τα παιδιά μου να λένε ότι η μητέρα τους πέθανε από καρκίνο. Δεν θέλω να στερηθώ να τα δω να μεγαλώνουν ή να μην γνωρίσω τα εγγόνια μου».

Η Angelina Jolie είναι φορέας μίας μετάλλαξης στο γονίδιο BRCA1, η οποία την καθιστούσε επιρρεπή στην εμφάνιση καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών. Μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA1 και BRCA2 είναι υπεύθυνες για τις περισσότερες κληρονομικές περιπτώσεις καρκίνου στα συγκεκριμένα όργανα. Συνεπώς, γυναίκες με βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό, σύμφωνα με την κρίση του ιατρού τους, συνιστάται να υποβάλλονται σε εξέταση για την ανίχνευση τυχόν μεταλλάξεων. Αυτό γίνεται με μία απλή εξέταση αίματος.

«… Δεν είναι εύκολο να πάρει κανείς μία τέτοιου είδους απόφαση», προσθέτει η κα. Jolie. «Είναι όμως δυνατό να πάρει τον έλεγχο και να αντιμετωπίσει ευθέως οποιοδήποτε θέμα υγείας. Μπορούμε να ζητήσουμε συμβουλή, να ενημερωθούμε για τις εναλλακτικές και να πάρουμε τις αποφάσεις που μας ταιριάζουν. Η γνώση είναι δύναμη.»